گسسته Severed

 

گسسته 

 

باز هم نگاه من منتظر نشسته است

باز دل غمین تر از یاد آن گذشته است

 

پشت درب خانه ام یک به یک به انتظار 

باز در مقابلم خاطرات خسته است

 

بازهم صدای غم می زند به خانه سر

کوچه می زند صدا درب خانه بسته است

 

خاطرات کودکی، یادهای زندگی

تخته بند روح من این دل شکسته است

 

باز هم نگاه دل رفته سوی آسمان 

باز هم کبوتری از زمین گسسته است

 

دکتر حجت اله سلیمانی (شاپور )

سردبیر مجله ندای ایثار و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

۴ بهمن ۱۴۰۳

 

 

�������� English

Poem Title:Severed

Once again my gaze sits in waiting,
Again, my heart mourns memories fading.

Behind my door, one by one, in line,
Exhausted memories confront, confined.

Once again, sorrow knocks on the door,
Echoes fill the street — the house shut once more.

Childhood dreams, life’s memories in chain,
My shattered heart bears the soul’s hidden pain.

Again the heart looks up to the sky —
Once more, a dove breaks free to fly.

✍️Dr. Hojatollah Soleimani (Shapur)
Editor-in-Chief ofNeda-ye IsarJournal & Faculty Member at Tehran University of Medical Sciences ���� January 24, 2025

https://nesar.tums.ac.ir

�������� العربیة

عنوان القصیدة:مُنقَطِع

من جدیدٍ عیونی تنتظرُ الجلوس
وقلبی حزینٌ من ذِکرى الأمسِ البسوس

خلفَ بابِ داری، صفٌّ ینتظرُ الدخول
والذکریاتُ المُرهقةُ أمامی بلا أفول

صوتُ الحزنِ یطرقُ البابَ من جدید
والزقاقُ یرددُ، والبابُ موصَدٌ شدید

ذکریاتُ الطفولةِ، وأحلامُ الحیاة
تقیّدُ روحی، وقلبی بالأنّات

من جدیدٍ نظرُ القلبِ نحوَ السماء
وحمامةٌ أخرى من الأرضِ قد شاءت الفناء

✍️الدکتور حجة‌الله سلیمانی (شابور)
رئیس تحریر مجلة "نداء الإیثار" وعضو الهیئة التدریسیة فی جامعة طهران للعلوم الطبیة
���� 24 ینایر 2025

 

�������� Français

Titre du poème :Brisé

Encore une fois, mon regard attend en silence,
Mon cœur pleure à nouveau les ombres de l’absence.

Derrière la porte, un à un, en file,
Les souvenirs épuisés me font face, fragiles.

De nouveau, la voix du chagrin frappe à ma demeure,
La ruelle résonne — la porte fermée demeure.

Souvenirs d’enfance, instants de la vie,
Enchaînent mon âme, ce cœur meurtri.

Encore une fois, le regard du cœur vers le ciel s’élève,
Encore une colombe de la terre s’enlève.

✍️Dr Hojatollah Soleimani (Shapur)
Rédacteur en chef de la revueNedâ-ye Isâret membre du corps professoral de l’Université des sciences médicales de Téhéran
���� 24 janvier 2025

 

 

�������� Русский

Название стихотворения:Разорванный

Снова мой взгляд в ожидании нем,
Снова сердце грустит по минувшим дням.

За дверью дома, один за другим,
Встают у порога воспоминанья утомлённым строем.

Снова грусти голос стучится в дом,
Эхо в переулке — и дверь заперта притом.

Детства воспоминанья, жизни след,
Цепями держат душу — разбито сердце, нету след.

Снова сердце к небу взирает в тоске,
Снова голубь от земли взмыл в вышине.

✍️Доктор Ходжатолла Сулеймани (Шапур)
Главный редактор журналаНедай-е Исари профессор Тегеранского университета медицинских наук
���� 24 января 2025 г.

 

 

�������� Deutsch

Titel des Gedichts:Zerbrochen

Wieder sitzt mein Blick in stiller Erwartung,
Wieder trauert das Herz um vergangene Zeiten.

Vor der Haustür, einer nach dem andern,
Stehen müde Erinnerungen still gegenüber.

Wieder klopft die Stimme des Kummers ans Haus,
Die Gasse hallt wider – doch die Tür bleibt zu.

Kindheitserinnerungen, Spuren des Lebens,
Fesseln meine Seele – das gebrochene Herz.

Wieder richtet sich der Blick des Herzens gen Himmel,
Wieder ist eine Taube von der Erde aufgestiegen.

✍️Dr. Hodjatollah Soleimani (Shapur)
Chefredakteur der ZeitschriftNedaye Isarund Professor an der Universität für Medizinische Wissenschaften Teheran
���� 24. Januar 2025

 

 

�������� 中文（简体）

诗名： 断裂 (Duànliè)

我的目光再次静静等待，
我的心再次为往昔悲哀。

家门前一个接一个，
疲惫的回忆再次面对我排开。

忧伤的声音再次敲响家门，
小巷回响，但门依旧紧闭。

童年的记忆，生命的片段，
将我破碎的心牢牢锁住。

心的目光再次望向天空，
一只鸽子，再次飞离尘世。

✍️侯贾特·索莱马尼博士（Shapur）
《忠义之声》杂志主编，德黑兰医科大学教授
���� 2025年1月24日

 

 

 

 

 

 

 

مقاله تحلیلی درباره  شعر «گسسته» سروده دکتر حجت‌اله سلیمانی (شاپور)

چکیده

شعر «گسسته» با فضایی آمیخته از اندوه، خاطره و پرواز، نمونه‌ای لطیف از غزل نوین معاصر فارسی است که با زبانی ساده اما عمیق، تجربه زیستهٔ شاعر را به تصویر می‌کشد. این شعر با استفاده از تصویرهای حسی و استعاره‌های معنوی، گسست انسان معاصر از گذشته، کودکی، خانه و حتی زمین را روایت می‌کند. در این مقاله، تلاش شده است تا ساختار زبانی، عناصر تصویری، لحن عاطفی و ساحت عرفانی این شعر بررسی شود. در پایان نیز، جایگاه این شعر در مجموعه آثار شاپور و تأثیر آن بر مخاطب تحلیل شده است.

کلیدواژه‌ها: شعر معاصر، غم‌نگاری، خانه و خاطره، تصویرپردازی، گسست، شاپور

مقدمه

در ادبیات معاصر ایران، شعرهایی که هم‌زمان لحن شخصی و جهان‌شمول دارند، کمترند. «گسسته» یکی از آن سروده‌هاست که با ترکیب زبان احساس و مفاهیم عمیق، توانسته است میان مخاطب عام و خاص، پلی از همدلی و تفکر بزند. این مقاله تلاشی است برای خوانش چندلایه این شعر از منظرهای ادبی، روان‌شناختی و معنایی.

۱. ساختار زبانی و موسیقایی

شعر در قالب غزل نو آزادانه حرکت می‌کند. قافیه‌ها در بیت‌ها حفظ شده‌اند (نشسته است / گذشته است – خسته است – بسته است...) و با استفاده از واج‌آرایی‌های مکررِ «باز»، حس بازگشت و تکرار تلخ در ذهن مخاطب تقویت می‌شود. همچنین، فعل‌های ماضی نقشی کلیدی در تثبیت زمان گذشته دارند؛ گویی شاعر در حال بازگشت به زخمی که هنوز بسته نشده است.

۲. تصویرسازی و نمادپردازی

این شعر مملو از تصویرهای آشنا اما بازآفرینی‌شده است:

• خانه و درب بسته: نماد ناامیدی، جدایی و قطع ارتباط.
• کوچه و صدا: نشانه‌هایی از خاطره و یادهایی که همچنان در فضای ذهنی شاعر زنده‌اند.
• کبوتر گسسته: استعاره‌ای روشن از رهایی، پرواز، مرگ، یا مهاجرت روحانی.

همه این نمادها در کنار هم منظری از گسست روانی، احساسی و هستی‌شناختی می‌سازند.

۳. مؤلفه‌های عاطفی و روان‌شناختی

لحن شعر سراسر در تسلط غم است، اما غمی عمیق و عارفانه؛ نه گلایه، بلکه تأمل. شاعر نه‌فقط یک واقعه خاص، بلکه وضعیت روانی انسان معاصر را بیان می‌کند: دورافتادگی از ریشه‌ها، خاطرات و حتی معنویت. این‌گونه «گسسته» نه صرفاً یک مرثیه شخصی، بلکه مرثیه‌ای جمعی برای پیوندهای از دست رفته است.

۴. معنای عرفانی و متافیزیکی پرواز

در بیت آخر، کبوتر «از زمین گسسته است». این تعبیر، نوعی مرگ یا وصال به آسمان را تداعی می‌کند. به نظر می‌رسد شاعر، پس از مواجهه با دیوار بسته و سکوت کوچه‌ها، تنها راه نجات را در گسستن از خاک و پیوستن به آسمان می‌بیند. این گسست، می‌تواند استعاره‌ای از مرگ جسمانی، یا رهایی معنوی از قیدهای مادی باشد.

۵. جایگاه شعر در آثار شاپور

شعر «گسسته» یکی از نمونه‌های جدی‌تر نگاه شاعرانه‌ی شاپور به مفاهیم بنیادین همچون خانه، گذشته، خاطره، رهایی و پرواز است. این شعر در کنار آثار دیگر وی چون «خانه دل» یا «آنسوی تاریکی»، بیانگر یک سیر درونی است؛ سفری از رنج به رهایی، از خاک به افلاک.

نتیجه‌گیری

شعر «گسسته» شعری است سرشار از تصویرهای احساسی، زبانی شفاف، و مفاهیم ژرف. ترکیب تجربه شخصی شاعر با مفاهیم عرفانی و اجتماعی، آن را به اثری چندلایه تبدیل کرده که می‌تواند هم تسلای دل‌های خسته باشد و هم تلنگری به ذهن‌های خفته. این شعر، به‌سان کبوتری از خاک گسسته، مخاطب را با خود تا آسمان بالا می‌برد.

منابع

1. سلیمانی، حجت‌اله (شاپور). شعر «گسسته»، ۴ بهمن ۱۴۰۳.
2. شفیعی کدکنی، محمدرضا. صور خیال در شعر فارسی. تهران: آگاه، ۱۳۸۴.
3. نصر، سید حسین. سه حکیم مسلمان. ترجمه احمد آرام، تهران: علمی فرهنگی، ۱۳۹۴.
4. ملکیان، مصطفی. معنویت و عقلانیت. تهران: نشر نگاه معاصر، ۱۳۸۵.
5. یوسفی، غلامحسین. چشم‌انداز شعر معاصر. تهران: سخن، ۱۳۹۰.

✍️ نوشته: نوید آگاه

 

 

Analytical Article on the Poem “Severed” by Dr. Hojatollah Soleimani (Shapur)

Abstract

The poem “Severed” presents a soft yet profound exploration of nostalgia, sorrow, and transcendence in contemporary Persian lyric. With seemingly simple language, the poet weaves a deeply personal experience through vivid sensory images and spiritual metaphors. This article examines the poem’s structural elements, emotional layering, and mystical dimensions, and situates it within Dr. Soleimani’s larger body of work. The analysis highlights how the poem conveys a fractured relationship with time, memory, home, and earthly life, ultimately pointing to a spiritual release.

Keywords: contemporary poetry, elegy, home and memory, imagery, rupture, Shapur

Introduction

In modern Iranian poetry, works that effectively balance personal sentiment with universal resonance are rare. “Severed” is one such poem—it blends emotional depth and accessible metaphor to create a meaningful connection between the poet and his audience. This article offers a multi-faceted reading of the poem, drawing on literary, psychological, and mystical perspectives.

1. Linguistic and Sonic Structure

The poem operates in a free ghazal-like structure while maintaining end rhymes (e.g., waiting/past, tired/doors). The repetition of “again” (“once again”) reinforces a cyclical sense of loss. The past-perfect and imperfect tenses evoke a sense of return to unhealed wounds, reflecting the poet’s inner stillness and lingering sorrow.

2. Imagery and Symbolism

The poem is rich in evocative imagery—familiar yet fresh:

• Door and locked house symbolize despair, separation, and a rupture of connection.
• The alley and echoing sounds signify lingering memories and unresolved echoes of the past.
• The severed dove represents liberation, spiritual ascension, or even emotional death—an image of breaking away from the terrestrial.

Collectively, these symbols portray a psychological and existential rupture.

3. Emotional and Psychological Dimensions

The tone radiates sorrow, but it is contemplative rather than bitter. The poet doesn’t lament outwardly; he reflects inwardly, inviting the reader to share in a universal state of detachment—from place, birth, innocence, and perhaps even meaning. “Severed” thus becomes a collective elegy, a reflection on forgotten roots and emotional detachment.

4. Mystical and Metaphysical Interpretation

In the final lines, “a dove breaks free from the earth.” This image evokes both death and mystical transcendence. After encountering the locked gate and the silent alley, the poet imagines a release—from gravity, time, or worldly sorrow—hinting at spiritual liberation. It is a tree of mystical thought: the soul leaves behind its material prison to ascend in freedom.

5. Position within Shapur’s Oeuvre

“Severed” stands among Dr. Soleimani’s more introspective and spiritually resonant poems, such as “House of the Heart” or “Beyond Darkness.” These works reflect an inner spiritual journey—from ache toward release, from earth toward sky. Collectively, they mark his progression as both an emotional and mystical voice within contemporary poetry.

Conclusion

“Severed” is a multilayered poem whose strength lies in its emotional clarity, musical language, and deep symbolic structure. It marries personal grief with spiritual longing, aligning it with the elegiac and devotional poetry traditions. In the image of the dove taking flight, the poem offers a final vision of hope—a soul breaking free and finding ascent.

References

1. Soleimani, Hojjatollah (Shapur). “Severed” (“گسسته”), 4 Bahman 1403.
2. Shafiei-Kadkani, Mohammad-Reza.The Image in Persian Poetry. Tehran: Agah, 2005.
3. Nasr, Seyyed Hossein.Three Muslim Philosophers(translated by Ahmad Aram). Tehran: Elm-o–Farhang, 2015.
4. Malekian, Mostafa.Spirituality and Rationality. Tehran: Negah-e Moaser, 2006.
5. Yousefi, Gholam-Hossein.Visions of Contemporary Poetry. Tehran: Sokhan, 2012.

✍️ Written by: Navid  Agah