خامه خوشکام

خامه خوشکام

گر کبوتر رام باشد، می سرایم شعر جان را

در زمانی کان کبوتر، بی خیال دام باشد

دام محبوب دلم را می کنم پهنش به خانه

در کمین اش می نشینم، بلکه بختم رام باشد

از دو چشمم ، چشم جانم ، می جهد زان برق شادی

از نفس هایش کلامم، چون نهار و شام باشد

در دلم شعر و غزل ها می تراود همچو عطری

کز گلی خوشبو تراود، و آن گلش خوشنام باشد

شعر او را دوست دارم، عطر گل از گل تراود

شعر آهنگین دنیا، دست او چون جام باشد

دل سرای خانه ی او، دل در او دارد پناهی

این سرا در خانه ی دل ، بهترین آلام باشد

هان تو ای شاپور با جان ، قدر این نعمت تو بشناس

که اندر این ره جاودانی، خامه ات خوشکام باشد

شعر از شاپور. دکتر حجت اله سلیمانی. 18 خرداد 1403