گنج درون همان استعدادها، شهود و ظرفیت‌های پنهانی است که در وجود هر یک از ما نهفته است. برای دستیابی به این گنج، باید نخست به توانایی‌ها و باورهای درونی خود اعتماد کنیم و سپس با صداقت به پرسش‌های ساده‌ای درباره ایمان به خویشتن پاسخ دهیم. پاسخ مثبت به این پرسش‌ها نشانه آغاز مسیر کشف و شکوفایی است. گنج درون فراتر از عقل و تجربه‌ی معمول، شامل الهامات، بینش‌های عمیق و توانایی‌های ناشناخته ماست. دسترسی به آن نیازمند صبر، تمرین و توجه به ندای درونی است. با گشودن درهای این گنجینه، می‌توانیم به نسخه‌ای بهتر از خود دست یابیم و زندگی‌ای آگاهانه‌تر و رضایت‌بخش‌تر بسازیم. The Inner Treasure is the hidden talents, intuition, and potential within each of us. To unlock it, we must first trust our inner abilities and honestly answer a few simple questions about our belief in ourselves. A positive response signals the beginning of the journey toward self-discovery and growth. This treasure goes beyond logic and ordinary experience, embracing inspirations, deep insights, and unrealized capacities. Accessing it

کتاب گنج درون سفری روحانی، روان‌شناختی و ادبی به اعماق وجود انسان است. نویسنده با زبانی روشن، خواننده را از مقدمه‌ای الهام‌بخش به فصل‌هایی گوناگون می‌برد؛ از خاموشی ذهن و کشف حضور، تا ارتباط با ضمیر ناخودآگاه، حس ششم و چشم سوم. این اثر نشان می‌دهد که گنج واقعی، نه در بیرون، بلکه در خویشتن ما نهفته است. مباحثی چون آرامش، خلاقیت، حافظه، الهام، و رابطه گنج درون با دین، هنر و علم، چارچوبی جامع برای خودشناسی فراهم می‌آورد. کتاب همچنین پیوند گنج درون با موفقیت، ثروت، شادکامی و ارتباط با قدرت‌های ماورایی را بررسی می‌کند. در نهایت، گنج درون کلیدی است برای کشف استعدادها، یافتن معنا، و رسیدن به آرامش و خوشبختی پایدار. The book The Inner Treasure is a spiritual, psychological, and literary journey into the depths of the self. With clear and inspiring language, the author guides readers from inner silence and presence, to exploring the subconscious, the sixth sense, and the third eye. The work reveals that true treasure lies not outside but within us. Covering themes such as peace, creativity, memory, inspiration,

این شعر با زبان تصویری و استعاری، تضاد میان تاریکی و نور را به تصویر می‌کشد. شاعر با توصیف «شب‌پرستان»، «شبی بی‌ستاره» و «دل‌های تاریک» نشان می‌دهد که رنج و ظلم همیشه وجود دارد، اما ظهور امید و نور همچون کودکی که چون قرص ماه برمی‌آید، تاریکی را می‌شکند. محور اصلی شعر، ثبات و جاودانگی نور و امید است و پیام نهایی، این است که هرچند ظلم و تاریکی لحظه‌ای غالب شوند، روشنایی و زندگی همیشه باز می‌گردد.

شاعر خود را «کفتر لانه گم کرده» و «زاده شکسته‌پر» معرفی می‌کند که از سختی‌های زمانه رنج کشیده اما در پای ضریح رضایتی عمیق یافته است. تصاویر شعر، از دخیل بستن و مهر رضا تا مسیر پر فراز و نشیب زندگی، نشان‌دهنده پایبندی شاعر به عشق و وفاداری به اهل‌بیت است. پیام نهایی شعر، تحقق آرامش و مأمن روحی در سایه عشق الهی و ارادت قلبی است.

این شعر با آمیزه‌ای از مضامین عاشقانه، حماسی و اجتماعی آغاز می‌شود؛ از بیتابی در فراق و تصویر «شکنج موی معنبر» تا ورود به فضای ظلمت‌زده امروز جهان. شاعر با تصویرهایی چون «یلدای تکراری»، «نخل‌های بی‌سر» و «عروسک‌های پرپر»، هم رنج تاریخی را یادآور می‌شود و هم مظلومیت کودکان امروز غزه را. محور اصلی شعر، انتظار منجی و امید به ظهور است؛ جایی که شاعر «ای منتقم» و «ای سردار» را می‌خواند تا جهان از جور و ستم رهایی یابد. پیام نهایی شعر، پیوند میان رنج انسان امروز و آرزوی عدالت موعود است.

این شعر با زبانی حماسی و تصویری، یادآور روزهای خونین و پرشور دفاع مقدس است؛ از فکه و مجنون تا سوم خرداد و آزادی خرمشهر. شاعر با تصاویر معراج، گلاب، لاله شدن و نخل‌های بی‌سر، ایثار و شهادت را به اوج می‌برد و جبهه‌ها را «میخانه‌های هستی» می‌نامد. پیام نهایی، پاسداشت ایمان، عشق و پایمردی رزمندگان است که همچون چراغی جاودان در حافظه تاریخی ملت می‌درخشند.

حساب تلگرام دکتر حجت‌اله سلیمانی (@daneshenas) هک شده است. لطفاً پیام‌های این حساب را نادیده گرفته و آن را بلاک کنید.

این شعر شاپور با محوریت واقعه عاشورا، روایتی منظوم از لحظه‌های حماسی و غم‌بار کربلا ارائه می‌دهد. زبان اثر کلاسیک و حماسی‌است و در قالب مثنوی سروده شده. شاعر با تصویرهایی زنده از نماز صبح امام، خطبه شجاعانه، شهادت یاران، وداع‌های جان‌سوز، مظلومیت طفل شش‌ماهه، و حضور مصیبت‌بار حضرت زینب، مخاطب را در قلب میدان می‌نشاند. مضمون‌های ظلم‌ستیزی، دعوت به آزادگی، و دفاع از حق در سراسر شعر جاری‌ است. پیام پایانی شعر، نه‌تنها یادآور ماندگاری عاشورا، بلکه فراخوانی برای یاری مظلومان در همه زمان‌هاست. از نظر هنری، شعر با زبان فاخر، وفاداری به روایت تاریخی و عاطفی، و انتقال پیام عدالت‌خواهانه، اثری ارزشمند در ادبیات آیینی معاصر به‌شمار می‌آید.

این شعر حماسی–عرفانی، با زبانی مستقیم و موسیقایی، به بازخوانی رویداد کربلا در قالب تقابل دو جبهه‌ی روشنایی و تاریکی می‌پردازد. در محور مضمون، محرم ماه بیداری و دفاع از مظلومان است؛ جبهه‌ی حسین (ع) را نماد نور، وفاداری، صداقت و نجابت می‌داند و سوی مقابل را جلوه‌ای از خباثت، تزویر و دنیاطلبی. شاعر با بهره‌گیری از تصاویری چون «صف کشیدن»، «آتش»، «شبِ تیره»، و «هل من ناصر» حس مسئولیت جمعی و بیدارباش تاریخی را به مخاطب منتقل می‌کند. پیام نهایی شعر، دعوت به یاری همیشگی راه حق و شنیدن ندای عاشورا در قلب هر انسان است. این شعر در قالب مثنوی سنتی سروده شده و نمونه‌ای فاخر از ادبیات مقاومت شیعی محسوب می‌شود. This epic-mystical poem revisits the tragedy of Karbala as a confrontation between the forces of light and darkness. Muharram is portrayed as a month of awakening and defense of the oppressed. Imam Hussain’s side is depicted as a symbol of truth, loyalty, and spiritual purity, while his enemies are shown as embodiments of deceit and greed. Through powerful imagery—lines of battle, fire, and the call “Is

در این شعر عرفانی، شاعر با شنیدن صدای کبوتران به تماشای پیوند میان زمین و آسمان می‌نشیند. باران چون گوهر بر چهره‌اش می‌بارد و جانش را تازه می‌کند. کبوتران بی‌پر، همچون عاشقانی بی‌قرار، در پی روزی و معنا پرواز می‌کنند. نگاه شاعر، حیرت از این دلبستگی بی‌خیال زندگی را نشان می‌دهد؛ عشقی پاک که در دل کبوتران موج می‌زند. سرانجام، در حرم مطهر امام رضا، کبوتران جان نمادی از عاشقان حقیقی می‌شوند که در حریم محبت آن امام مهربان به آرامش می‌رسند. شعر با زبانی روان و تصویری سرشار از لطافت، پیوندی عمیق میان عشق زمینی و معنویت آسمانی ترسیم می‌کند. In this mystical poem, the poet, hearing the doves, contemplates the union of earth and sky. The rain, like pearls, falls on his face, refreshing his soul. Wingless doves, like restless lovers, fly in search of sustenance and meaning. The poet marvels at their carefree attachment to life, seeing pure love pulsating in their hearts. Ultimately, in Imam Reza’s holy shrine, these doves become symbols of true lovers who find peace in the sanctuary of the compassionate Imam.