به یاد عشق و ارادت به حرم رضوی
غلام رضایم
شاعر خود را «کفتر لانه گم کرده» و «زاده شکسته‌پر» معرفی می‌کند که از سختی‌های زمانه رنج کشیده اما در پای ضریح رضایتی عمیق یافته است. تصاویر شعر، از دخیل بستن و مهر رضا تا مسیر پر فراز و نشیب زندگی، نشان‌دهنده پایبندی شاعر به عشق و وفاداری به اهل‌بیت است. پیام نهایی شعر، تحقق آرامش و مأمن روحی در سایه عشق الهی و ارادت قلبی است.
عهد با عشق
✨ به یاد عشق و حرم رضوی
✍️ شعری از دکتر حسین حمزئی
زاده نیشابور ـ رزمنده دفاع مقدس ـ پزشک رسمی دانشگاه علوم پزشکی تهران (شبکه ری) ـ شاعر و نویسنده فعال سیاسی، فرهنگی و اجتماعی
اگر مو سپیدم اگر رو سیایم
سراپا گناهم سراپا خطایم
اگر رانده از شهر و از اقربایم
خوشم چون دخیل ضریح رضایم
من آن یاکریم شکسته‌پر هستم
ز جور زمانه شکسته‌سر هستم
که افتان و خیزان به کویش رسیدم
اگر جان دهم یا که خیزم رضایم
من آن کفتر لانه گم کرده هستم
ز کوه و بیابان همی خسته هستم
به من گفت گلدسته‌ها خانه اینجاست
کنون کفتر جلد موسی‌الرضایم
چو مهر رضا خورده پای الستم
من این عهد با عشق جانانه بستم
مرا جز حریم رضا مأمنی نیست
غلامم غلام غلام رضایم
از شما دعوت می‌کنیم...
✍️ این شعر چه احساسی در شما زنده کرد؟
آیا شما هم تجربه‌ای از عشق و ارادت به اهل‌بیت دارید؟
با ما در میان بگذارید؛
هر نظر شما چراغی‌ست برای ادامه این راه…
ارسال نظر