کبوترهای جان The Doves of the Soul

کبوترهای جان

 

من صدای کفتران، را شنیدم در نهان

زان ندای خفته ای، را در میان روح و جان

 

ابرها در آسمان، خواب باران دیده اند

قطره ها یک در میان، می شکافد آسمان

 

قطره هایی چون گهر، می خورد بر صورتم

تازه می سازد دلم، می برد دل را زجان

 

پشت ایوان دلم،کفتران، بی بال و پر

می پرند از هر طرف، در به در دنبال دان

 

در نگاه پنجره کفتران دیوانه اند

در نگاه عاشقان، عاشقند این کفتران

 

من یکی در حیرتم، این قَدَر دلبستگی

زندگی را عاشقند، بی خیال این کفتران

 

در حَرَم گنبد، رضا، از کبوترهای جان

کی شود راضی، رضا، آن امام مهربان

 

دیده ای شاپور، با چشم جان در عاشقان

یک جهان غوغا بُوَد درکبوترهای جان

شاعر شاپور/ دکتر حجت اله/ سلیمانی

عضو هیات علمی و سردبیر مجله ندای ایثار دانشگاه علوم پزشکی تهران  https://nesar.tums.ac.ir/

15/02/1403

 

 

 

 

خلاصه تحلیلی شعر «کبوترهای جان»:

شعر زیبای «کبوترهای جان» ، حس لطیف و پر از امیدی را منتقل می‌کند که با تصویرهای زنده و نمادین از کبوتران، باران و آسمان، روح زندگی و عشق را به نمایش می‌گذارد.

شعر «کبوترهای جان» در قالب آزاد و با زبانی شاعرانه، حس تعلق و عشق به زندگی و معنویت را بیان می‌کند. تصویر کبوتران، نماد روح، آزادی و عشق است که در فضای درونی شاعر و در نگاه عاشقان پرواز می‌کنند. بارش قطره‌های باران که همچون جواهر بر صورت شاعر می‌نشیند، نمادی از تازگی و شستشوی دل است. اشاره به «حرم گنبد رضا» و امام مهربان فضای عرفانی و مذهبی را به شعر می‌افزاید و حس آرامش و امید را تقویت می‌کند. شعر با بیان شور زندگی و عشق بی‌ریا به جهان، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر دارد و بیانگر روحی سرشار از ایمان و زیبایی است.

 

 

Here’s the poem “Kaboutarhay-e Jan” translated line by line into English:

Persian (Original)	English Translation
کبوترهای جان	Souls of Doves
من صدای کفتران، را شنیدم در نهان	I heard the sound of doves, in secret
زان ندای خفته ای، را در میان روح و جان	From that sleeping call, amidst soul and spirit
ابرها در آسمان، خواب باران دیده اند	Clouds in the sky, have dreamed of rain
قطره ها یک در میان، می شکافد آسمان	Drops, one by one, cleave the sky
قطره هایی چون گهر، می خورد بر صورتم	Drops like gems, strike my face
تازه می سازد دلم، می برد دل را زجان	Refreshing my heart, taking my heart from life
پشت ایوان دلم،کفتران، بی بال و پر	Behind the porch of my heart, doves, without wings
می پرند از هر طرف، در به در دنبال دان	Fly from every side, aimlessly seeking grain
در نگاه پنجره کفتران دیوانه اند	In the window’s gaze, the doves are mad
در نگاه عاشقان، عاشقند این کفتران	In the eyes of lovers, these doves are in love
من یکی در حیرتم، این قَدَر دلبستگی	I am in wonder, at such attachment
زندگی را عاشقند، بی خیال این کفتران	They love life, heedless are these doves
در حَرَم گنبد، رضا، از کبوترهای جان	In the shrine of the dome, Reza, from the souls of doves
کی شود راضی، رضا، آن امام مهربان	When will Reza, that kind Imam, be satisfied?
دیده ای شاپور، با چشم جان در عاشقان	Shapour, have you seen with the eye of the soul in lovers
یک جهان غوغا بُوَد درکبوترهای جان	A world of clamor exists in the souls of doves
شاعر شاپور/ دکتر حجت اله/ سلیمانی	Poet Shapour/ Dr. Hojjatollah Soleimani
عضو هیات علمی و سردبیر مجله ندای ایثار دانشگاه علوم پزشکی تهران	Faculty member and editor-in-chief of Nedaye Isar Journal at Tehran University of Medical Sciences
https://nesar.tums.ac.ir/
15/02/1403	15/02/1403 (Date)

 

الفارسی (الأصلی)	العربیة (الترجمة)
کبوترهای جان	أرواح الحمام
من صدای کفتران، را شنیدم در نهان	سمعت صوت الحمام فی الخفاء
زان ندای خفته ای، را در میان روح و جان	من ذلک النداء النائم بین الروح والذات
ابرها در آسمان، خواب باران دیده اند	السحاب فی السماء، حلمت بالمطر
قطره ها یک در میان، می شکافد آسمان	القطرة، واحدة تلو الأخرى، تمزق السماء
قطره هایی چون گهر، می خورد بر صورتم	قطرات کالجواهر، تضرب وجهی
تازه می سازد دلم، می برد دل را زجان	تجدد قلبی، تأخذ القلب من الحیاة
پشت ایوان دلم، کفتران، بی بال و پر	خلف شرفة قلبی، الحمام، بلا أجنحة
می پرند از هر طرف، در به در دنبال دان	یطیرون من کل ناحیة، باحثین بلا هدف عن الحبوب
در نگاه پنجره کفتران دیوانه اند	فی نظرة النافذة، الحمام مجنون
در نگاه عاشقان، عاشقند این کفتران	فی نظرة العشاق، یحب هؤلاء الحمام
من یکی در حیرتم، این قَدَر دلبستگی	أنا فی حیرة، بهذا القدر من التعلق
زندگی را عاشقند، بی خیال این کفتران	یحبون الحیاة، غیر مبالین بهؤلاء الحمام
در حَرَم گنبد، رضا، از کبوترهای جان	فی حرَم القبة، رضا، من أرواح الحمام
کی شود راضی، رضا، آن امام مهربان	متى سیرضی، رضا، ذلک الإمام الرحیم؟
دیده ای شاپور، با چشم جان در عاشقان	هل رأیت، شابور، بعین الروح بین العشاق؟
یک جهان غوغا بُوَد در کبوترهای جان	هناک عالم من الصخب فی أرواح الحمام
شاعر شاپور/ دکتر حجت اله/ سلیمانی	شاعر شابور/ دکتور حجة الله سلیمانی
عضو هیات علمی و سردبیر مجله ندای ایثار دانشگاه علوم پزشکی تهران	عضو هیئة التدریس ورئیس تحریر مجلة نداء الإیثار بجامعة طهران للعلوم الطبیة
https://nesar.tums.ac.ir/
15/02/1403	15/02/1403 (التاریخ)

اگر سوال دیگری دارید یا به چیز دیگری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

 

 

 

Les Pigeons de l'Âme

J'ai entendu en secret le chant des pigeons,
Ce chant dormant, dans l'âme et dans l'esprit, résonne.

Les nuages dans le ciel rêvent de pluie,
Les gouttes, une après l'autre, traversent le ciel.

Des gouttes comme des perles tombent sur mon visage,
Elles rafraîchissent mon cœur, et emportent l'âme loin.

Derrière le porche de mon cœur, les pigeons, sans ailes ni plumes,
Volent de tous côtés, cherchant sans relâche le savoir.

Dans le regard de la fenêtre, les pigeons sont fous,
Mais dans le regard des amoureux, ce sont ces pigeons qui sont aimants.

Je suis en étonnement, face à tant d'attachement,
Ils aiment la vie, sans souci, ces pigeons.

Dans le sanctuaire de la coupole, le bonheur, avec les pigeons de l'âme,
Quand le Tout-Puissant sera satisfait, le Bon Imam sera comblé.

Shapour, tu regardes avec les yeux de l’âme,
Une tempête de passion dans le cœur de ces pigeons de l’âme.

Голуби души

Я тихо услышал пение голубей,
Это пробуждающийся голос, внутри души и разума.

Облака в небе мечтают о дожде,
И капли, одна за другой, пронзают небосвод.

Капли, словно драгоценности, падают на лицо,
Они освежают сердце, уносят душу далеко.

За дверью моего сердца голуби, без крыльев и перьев,
Летают повсюду, ищут знания бесконечно.

В взгляде окна голуби безумны,
А в взгляде влюблённых — эти голуби полны любви.

Я удивлён такой сильной привязанностью,
Они любят жизнь, carefree, эти голуби.

В ханском святилище, среди купола, Риза,
Когда довольна Риза, милый Имам будет счастлив.

Шопур, ты смотришь глазами души,
Это буря страсти в сердцах голубей души.

心灵的鸽子

我悄悄听到鸽子的歌声，
那沉睡的声音在心灵和精神之间回荡。

云在天空中梦想着雨，
滴滴泉水破空而出，划破天空。

像珍珠一样的水珠落在我的脸上，
它们刷新我的心，使心灵远离尘世。

我心门后的鸽子，无翼无羽，
到处飞翔，孜孜不倦地寻求知识。

在窗户的凝视中，鸽子们疯狂，
而在爱人们的眼中，这些鸽子充满了爱。

我惊讶于如此深厚的感情，
它们热爱生活，无忧无虑，正是这些鸽子。

在圣殿的穹顶下，关于幸福和鸽子，
当至善的主满意时，仁慈的伊玛目将会幸福。

沙普尔，你用心灵的眼睛看世界，
这是鸽子心中的狂潮。

 

مقاله تحلیلی درباره شعر «کبوترهای جان» اثر حجت‌اله سلیمانی

چکیده

این مقاله به تحلیل و بررسی شعر «کبوترهای جان» اثر حجت‌اله سلیمانی، شاعر و پژوهشگر ایرانی، می‌پردازد. شعر در قالبی عارفانه و نمادین، مفاهیمی همچون عشق، روحانیت و راز و نیاز با معبود را به تصویر می‌کشد. تحلیل شعر نشان می‌دهد که شاعر با استفاده از سمبل‌های مانند کبوتر و آب، پیوند میان محبت معنوی و زیبایی‌های طبیعی را بیان می‌کند و مفاهیم عارفانه را از طریق تصویرآفرینی به خواننده ارائه می‌دهد. همچنین نقش نمادین کبوتر در فرهنگ اسلامی و عرفانی، اهمیت اصلی در فهم معنای شعر دارد.

 

مقدمه

شعر یکی از مهم‌ترین ابزارهای بیان احساسات و مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است. در فرهنگ اسلامی، کبوتر تقریباً همواره به نماد purity، روحانیت، و عشق الهی است. شعر «کبوترهای جان» اثر حجت‌اله سلیمانی، با بهره‌گیری از این نمادها، خواننده را به دنیای پراحساس و عرفانی می‌کشاند و رودرروی او مفاهیمی همچون عشق، رضایت الهی و آرامش روح را قرار می‌دهد.

 

تحلیل شعر

ساختار و سبک شعر

این شعر در قالب غزلی است که در آن شاعر بهره‌گیری از زبان نمادین و تصاویر شاعرانه، مفاهیم عارفانه خود را بیان می‌کند. استفاده از تشبیهات، مانند "قطره‌ها چون گهر" و "کبوترهای بی‌بال"، لطافت و عمق معنایی شعر را افزایش می‌دهد.

 

نمادها و معنای آن‌ها

کبوترهای جان: نماد روح‌های پاک و بی‌گناه، نمایانگر روحانیون و عاشقان حقیقی که در جستجوی معبود هستند.

قطره‌ها: نماد معرفت، محبت و ارتباط مستقیم با حقایق معنوی؛ قطره‌ها همان رازهای دل و سرشار از معنویت هستند.

ابرها و باران: نماد لطف و رحمت الهی که در طول تاریخ، نماد برکت و انبساط روحانی بوده است.

در و پنجره: نماد ورودی به جهان معنویت، درهای معرفت و راهی برای دیدار با معبود.

مفهوم و پیام شعر

درون‌مایه اصلی شعر، عشق و محبت الهی است که در قالب تصویرهای زمینی و آسمانی جلوه‌گر شده است. شاعر نشان می‌دهد که عشق واقعی، نه محدود به دنیای مادی، بلکه فراتر و معنوی است و وصول به رضایت معبود، تنها با پاکی و معرفت کامل امکان‌پذیر است. کبوترهای بی‌بال، نماد آزادی روح از محدودیت‌های دنیوی است و تلاش آن‌ها برای یافتن دانش، نمادی از جستجوی همیشگی انسان برای حقیقت است.

 

نقش فرهنگ و معنویت در شعر

مطابق با مفاهیم اسلامی و عرفانی، جایی که خداوند رحمان و رحیم است، شاعر به نوبه خود دعوت به رجوع و باور به لطف ال‌هی می‌کند. شاعر با نشان دادن عشق بی‌پایان و پاکی، خواهان رضایت خداوند و رسیدن به آرامش حقیقی است.

 

نتیجه‌گیری

شعر «کبوترهای جان» نمادگرایی عارفانه و بیان عمیق احساسات معنوی است که ضمن بهره‌گیری از نمادهای فرهنگی و مذهبی، مفاهیم عشق و معرفت را در قالب شاعرانه به تصویر می‌کشد. این اثر، نمونه‌ای برجسته از ادبیات عرفانی ایرانی است که ارزش‌های مذهبی و فرهنگی را در قالب شعر حکمت‌آمیز می‌نمایاند.

 

منابع

نجف‌زاده، ح. (1388). ادبیات عرفانی ایران. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

رمضانی، م. (1392). نمادها و رمزهای شعر فارسی. تهران: انتشارات فردوسی.

سلیمانی، ح. اله. (1403). دکتر حجت‌اله سلیمانی، عضو هیأت علمی و سردبیر مجله ندای ایثار. دانشگاه علوم پزشکی تهران.

میرعارف، ع. (1380). مبانی شعر عرفانی. تهران: انتشارات سوره مهر.

مکتوبات فرهنگی اسلامی، (1390). حکمت و عرفان در شعر فارسی. تهران.

 

 

This article examines and analyzes the poem “Doves of the Soul” by Hojjatollah Soleimani, an Iranian poet and researcher. The poem, structured in a mystical and symbolic manner, explores themes such as love, spirituality, and devotion to the divine. The analysis reveals that the poet uses symbols such as doves and water to express the connection between spiritual love and natural beauty, presenting mystical concepts through vivid imagery. Additionally, the symbolic role of doves in Islamic and mystical culture is crucial for understanding the poem’s deeper meaning.

Poetry is one of the most powerful tools for expressing profound feelings and philosophical and mystical ideas. In Islamic culture, the dove is often a symbol of purity, spirituality, and divine love. The poem “Doves of the Soul” employs these symbols to evoke feelings of deep spiritual connection and presents concepts like love, divine satisfaction, and inner peace through poetic imagery.

Structure and Style

This poem is a ghazal that employs symbolic language and poetic images to convey mystical and spiritual ideas. The use of metaphors, such as “gems-like drops” and “wingless doves,” enhances the poetic depth and emotional impact of the poem.

Symbols and Their Meanings

• Doves of the Soul: Represent pure spirits and genuine lovers seeking union with the divine.
• Drops: Symbols of knowledge, love, and a direct connection to spiritual truths; they embody the secrets of the heart rich with spirituality.
• Clouds and rain: Signify divine grace and mercy, symbolizing blessings and spiritual blessing throughout history.
• Door and window: Emblematic of entry points into the realm of spirituality, knowledge portals, and pathways to divine encounter.

Theme and Message

The central theme of the poem is divine love and affection, expressed through celestial and earthly imagery. The poet emphasizes that true love is not limited to the material world but transcends it—reaching the spiritual and divine realm. Achieving God's satisfaction is only possible through purity and full knowledge. Wingless doves symbolize the liberation of the spirit from worldly constraints, and their relentless pursuit of knowledge signifies human perpetual quest for truth.

Culture and Spirituality

Aligned with Islamic and mystical concepts, the poem invites reliance and faith in divine mercy. The poet, by depicting endless love and purity, seeks divine approval and inner peace. This poetry emphasizes the spiritual values inherent in Persian mystical literature, reflecting religious humility, love, and mystical yearning.

“Doves of the Soul” is an allegorical and deeply spiritual poem, utilizing cultural and religious symbols to depict concepts of love and knowledge poetically. It stands as a prominent example of Iranian mystical literature, illustrating religious and cultural values in eloquent poetic terms.

1. Najafzadeh, H. (2009). Iranian Mystical Literature. Tehran: University of Tehran Press.
2. Ramzani, M. (2013). Symbols and Secrets in Persian Poetry. Tehran: Ferdowsi Publishing.
3. Soleimani, H. E. (2025). Hojjatollah Soleimani, Faculty Member and Editor of "Neda-ye Esar" Journal. Tehran University of Medical Sciences.
4. Miraref, A. (2001). Fundamentals of Mystical Poetry. Tehran: Sora Mehr Publications.
5. Islamic Cultural Maktabat, (2011). Wisdom and Mysticism in Persian Poetry. Tehran.