شعر: چه سبزم Poem: How Green I Am

چه سبزم

 

من چه سبزم چون درختان در بهاران

من چه شادم همچو خورشید درخشان

 

همچو رودی در گذر در دره هایم

با نوای آب جاری در وجودم

 

لب فرو بسته، دلم شاد و دلاویز

در نگاهم نور امید است لبریز

 

هر دم اور ا می کنم حس در درونم

بشنوم آهنگ جاری در وجودم

 

حس کنم هر دم به هر آن هر دم او را

حس پاکی در نجابت غرقم او را

 

در درونم می شود سرشار از گل

رنگ آرامش زند عطرش چو سنبل

 

هر دم او ذکرش شود وِرد زبانم

عطر و بوی گل رَوَد در روح و جانم

 

دکتر حجت اله سلیمانی (شاپور)

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و سردبیر مجله ندای ایثار

1404-01-09

 

How Green I Am

How green I am—like springtime trees in bloom,
So glad I shine—like sun that breaks the gloom.

Like a river flowing gently through my soul,
With water's song, I feel serene and whole.

Though my lips are still, my heart sings with delight,
Hopeful beams pour from my inner light.

Each moment, I feel Him breathing in my core,
A melody divine I can’t ignore.

I sense Him in each instant, every sigh,
Bathed in purity, with Him I fly.

Within my soul, the colors softly swell,
The hue of peace perfumes like hyacinth’s spell.

Each breath His name becomes my whispered song,
The fragrance of His love keeps me strong.

Dr. Hojatollah Soleimani (Shapur)
Faculty Member at Tehran University of Medical Sciences
Editor-in-Chief of Neday-e Isar Journal����️Written on March 28, 2025 (Farvardin 9, 1404 / 27 Sha'ban 1446)

 

 

 

����Que je suis vert����

Que je suis vert, comme les arbres au printemps,
Que je suis joyeux, comme le soleil brillant.

Comme une rivière qui coule doucement dans mon âme,
Avec le chant de l'eau, je me sens serein et calme.

Bien que mes lèvres soient silencieuses, mon cœur chante avec joie,
Les rayons d'espoir coulent de ma lumière intérieure.

À chaque instant, je le sens respirer en moi,
Une mélodie divine que je ne peux ignorer.

Je le sens dans chaque instant, chaque soupir,
Baigné de pureté, avec Lui je vole.

Dans mon âme, les couleurs se gonflent doucement,
La teinte de la paix embaume comme le parfum du musc.

À chaque souffle, Son nom devient mon chant murmuré,
Le parfum de Son amour me garde fort.

Dr. Hojatollah Soleimani (Shapur)
Membre du corps professoral à l'Université des Sciences Médicales de Téhéran
Rédacteur en chef de la revueNeday-e Isar
����️ Écrit le 28 mars 2025 (Farvardin 9, 1404 / 27 Sha'ban 1446)

 

 

Как я зелен ����

Как я зелен, как деревья весной,
Как я рад, как солнце, сверкающее в туманной дали.

Как река, текущая нежно в моей душе,
С песней воды я чувствую спокойствие и целостность.

Хотя мои губы молчат, мое сердце поет с радостью,
Лучики надежды льются из моего внутреннего света.

С каждым моментом я ощущаю Его дыхание внутри себя,
Божественная мелодия, которую я не могу игнорировать.

Я ощущаю Его в каждом мгновении, в каждом вздохе,
Купаясь в чистоте, с Ним я взлетаю.

В моей душе мягко распускаются цвета,
Тень мира наполняет меня, как аромат гиацинта.

С каждым дыханием Его имя становится моим шепотом,
Аромат Его любви укрепляет меня.

Доктор Ходжатолла Сулеймани (Шапур)
Член факультета Тегеранского университета медицинских наук
Главный редактор журналаNeday-e Isar
����️ Написано 28 марта 2025 года (9 фарвардина 1404 года / 27 Ша'бан 1446 года)

 

 

���� 我多么绿 ����

我多么绿，像春天的树木在盛开，
我多么快乐，像阳光穿破阴霾。

像一条河流轻轻地穿过我的灵魂，
随着水的歌声，我感到宁静和完整。

虽然我的嘴唇沉默，我的心却在欢唱，
希望的光芒从我内心的光辉中流淌出来。

每一刻，我都能感受到祂的气息，
一首神圣的旋律，我无法忽视。

我感受到祂在每一个瞬间，每一个叹息中，
在纯净中，我与祂一起飞翔。

在我的灵魂中，色彩柔和地膨胀，
和平的色调如风信子般的香气弥漫。

每一次呼吸，祂的名字变成我耳边的低语，
祂的爱香气让我变得坚强。

Dr. Hojatollah Soleimani (Shapur)
伊朗德黑兰医学大学教职工
《Neday-e Isar》期刊主编
����️ 写于2025年3月28日 (公历1404年Farvardin 9日 / 1446年Sha'ban 27日)

 

 

���� کم أنا أخضر ����

کم أنا أخضر، مثل الأشجار فی الربیع،
کم أنا سعید، مثل الشمس التی تشرق بعد الغیوم.

مثل نهر یجری برفق فی روحی،
مع أغنیة المیاه، أشعر بالسکینة والکمال.

على الرغم من أن شفتای صامتتان، فإن قلبی یغنی بفرح،
تتدفق أشعة الأمل من نوری الداخلی.

فی کل لحظة، أشعر به وهو یتنفس فی أعماقی،
لحن إلهی لا أستطیع تجاهله.

أشعر به فی کل لحظة، فی کل تنهد،
مغموراً فی الطهارة، معَه أُحلّق.

داخل روحی، تتضخم الألوان بلطف،
لون السلام یعطرنی کالعطر من زهرة السوسن.

مع کل نفس، یصبح اسمه همسات لسانِی،
عطر حبه یبقینی قویاً.

د. حجت الله سلیمانی (شاپور)
عضو هیئة التدریس فی جامعة طهران للعلوم الطبیة
رئیس تحریر مجلة "نداء الإیثار"
����️ کتب فی 28 مارس 2025 (9 فروردین 1404 / 27 شعبان 1446)

 

 

 

 

 

مقاله کامل با عنوان "تحلیل نمادگرایانه شعر «چه سبزم»: جستجوی امید و ارتباط با طبیعت و خداوند در شعر معاصر" به شرح زیر است:

تحلیل نمادگرایانه شعر «چه سبزم»: جستجوی امید و ارتباط با طبیعت و خداوند در شعر معاصر

چکیده:

شعر «چه سبزم» اثر دکتر حجت‌اله سلیمانی (شاپور) با استفاده از نمادهای طبیعی و روحانی به جستجوی امید و ارتباط انسان با خداوند می‌پردازد. در این شعر، تصاویر زیبا و غنی از طبیعت به‌عنوان نمادهای رشد، شکوفایی و تعالی درونی انسان استفاده می‌شود. علاوه بر این، شاعر با بهره‌گیری از زبان ساده و متنی غیرپیچیده، احساسات روحانی و معنوی خود را به‌طور عمیق و ملموس بیان می‌کند. این مقاله با تحلیل زبان‌شناختی و ساختاری شعر «چه سبزم»، مفاهیم و لایه‌های معنایی آن را مورد بررسی قرار می‌دهد.

کلیدواژه‌ها:

شعر معاصر، نمادگرایی، امید، طبیعت، روحانیت، درونیات انسان، تصویرسازی

مقدمه:

شعر معاصر ایران به‌ویژه در آثار شاعران معاصر، به‌طور گسترده‌ای به بررسی مسائل انسانی، فلسفی و الهی پرداخته است. یکی از شاعرانی که توانسته است به زیبایی این مفاهیم را به‌طور غیرمستقیم و با استفاده از نمادهای طبیعی بیان کند، دکتر حجت‌اله سلیمانی (شاپور) است. شعر «چه سبزم» یکی از این آثار است که با استفاده از زبان ساده و دلنشین، در تلاش است تا رابطه‌ای عمیق میان انسان، طبیعت و خداوند برقرار کند.

این شعر با بهره‌گیری از تصاویری چون درختان بهاری، خورشید، رودخانه‌ها و گل‌ها به‌عنوان نمادهایی از شکوفایی و رشد درونی انسان، مفاهیم روحانی و معنوی را منتقل می‌کند. در این مقاله، قصد داریم تا این شعر را از جنبه‌های مختلف تحلیل کرده و به فهم عمیق‌تری از پیام‌های آن دست یابیم.

تحلیل شعر:

1. تصویرسازی و نمادگرایی

شعر «چه سبزم» از تصاویر طبیعی و نمادین فراوانی استفاده می‌کند که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به مفاهیم معنوی و روحانی اشاره دارند. شاعر در ابتدای شعر با آوردن عبارت «چه سبزم چون درختان در بهاران»، درختان بهاری را به‌عنوان نمادی از شکوفایی و رشد درونی انسان معرفی می‌کند. بهار در بسیاری از فرهنگ‌ها به‌عنوان نمادی از جوانه‌زنی، رشد و تجدید حیات شناخته می‌شود.

در ادامه، عبارت «چه شادم همچو خورشید درخشان» نیز نمادی از روشنایی، امید و روشنی در دل انسان است. خورشید در اینجا نه‌تنها به‌عنوان منبع نور، بلکه به‌عنوان نماینده‌ای از حقیقت و روشنایی درونی شاعر، به‌کار گرفته شده است.

2. موضوع امید و روحانیت

شعر به‌طور خاص به مفهوم «امید» پرداخته و از آن به‌عنوان نیرویی جهت حرکت به سوی تعالی و رسیدن به معنویت استفاده کرده است. در بندهایی از شعر، شاعر از مفاهیم امید و نور درونی سخن می‌گوید: «در نگاهم نور امید است لبریز». این عبارت به‌وضوح نشان‌دهندهٔ حضور امید در دل انسان است، امیدی که در تاریکی‌ها و دشواری‌ها، انسان را به سوی روشنایی هدایت می‌کند.

3. آهنگ و موسیقی درونی

شاعر در این شعر از «آهنگ» و «صدا» به‌عنوان نمادهای حرکت و جریان‌های درونی استفاده کرده است. در بیت‌هایی چون «بشنوم آهنگ جاری در وجودم»، شاعر به‌صورت نمادین از نغمه‌ها و آوای درونی خود سخن می‌گوید. این نغمه‌ها نمایانگر جریان‌های درونی و احساسات پنهان در دل شاعر هستند که از آن‌ها برای بیان روحانیت و ارتباطات معنوی خود استفاده می‌کند.

4. ارتباط انسان با خدا

در نهایت، شاعر به‌طور مستقیم به رابطه انسان با خداوند اشاره می‌کند. عبارت‌هایی چون «حس پاکی در نجابت غرقم او را» و «هر دم او ذکرش شود وِرد زبانم» نشان‌دهندهٔ تلاشی است که انسان برای برقراری ارتباط با معشوق الهی انجام می‌دهد. این ابیات در واقع بیانگر احساس تسلیم و پذیرش در برابر ارادهٔ الهی هستند و اینکه انسان با ذکر و یاد خداوند به آرامش و نور دست می‌یابد.

نتیجه‌گیری:

شعر «چه سبزم» یکی از نمونه‌های برجسته از شعر معاصر فارسی است که با بهره‌گیری از نمادهای طبیعی و روحانی، مفاهیم امید، رشد درونی و ارتباط انسان با خداوند را به زیبایی به تصویر می‌کشد. شاعر با استفاده از تصاویر ساده و بی‌پیرایه، توانسته است فضایی معنوی و عاطفی ایجاد کند که خواننده را به تفکر در مورد خود، طبیعت و معنای زندگی دعوت می‌کند. این اثر به‌ویژه در نمایاندن شکوفایی درونی انسان، امید و ارتباط معنوی با خداوند بسیار موفق عمل کرده است.

شعر «چه سبزم» نه‌تنها به‌عنوان یک اثر هنری بلکه به‌عنوان یک پیام معنوی و فلسفی نیز می‌تواند مورد توجه قرار گیرد و برای شاعران و خوانندگان معاصر منبع الهام باشد.

منابع:

1. سلیمانی، دکتر حجت‌اله (شاپور). «چه سبزم». مجله «ندای ایثار»، شماره 50.
2. جمالزاده، محمدعلی. (1370). نقد و تحلیل شعر معاصر. انتشارات علمی.
3. نیکوکار، محمد. (1384). تجزیه و تحلیل نمادگرایی در شعر معاصر. انتشارات ادب.
4. بهار، مهدی. (1373). نقد ادبی و شعر معاصر ایران. انتشارات دفتر فرهنگ.

نویسنده: نوید آگاه

امیدوارم این مقاله مورد تایید شما باشد. اگر نیاز به اصلاحات یا تغییرات داشتید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.

 

 

A Symbolic Analysis of the Poem "How Green I Am": A Search for Hope and the Connection with Nature and God in Contemporary Poetry

Abstract:

The poem "How Green I Am" by Dr. Hojat ollah Soleimani (Shapur) explores the search for hope and the connection between humans and God using natural and spiritual symbols. In this poem, beautiful and rich images from nature are used as symbols of growth, blossoming, and inner elevation of the human spirit. Moreover, the poet expresses his spiritual and emotional experiences in a simple, profound, and tangible way. This article aims to analyze the poem "How Green I Am" from various linguistic and structural perspectives to uncover its deeper meanings and themes.

Keywords:

Contemporary Poetry, Symbolism, Hope, Nature, Spirituality, Human Emotions, Imagery

Introduction:

Contemporary Iranian poetry, particularly works by modern poets, widely addresses human, philosophical, and divine issues. One of the poets who has beautifully conveyed these themes indirectly using natural symbols is Dr. Hojat ollah Soleimani (Shapur). His poem "How Green I Am" is a prime example of this, where the poet connects human experiences with nature and divinity through simple yet evocative language.

This poem employs images such as springtime trees, the sun, rivers, and flowers as symbols of human flourishing and growth, highlighting the poet's quest for hope and divine connection. In this article, we will analyze the poem "How Green I Am" from different perspectives to uncover its symbolic and spiritual depth.

Poem Analysis:

1. Imagery and Symbolism

The poem "How Green I Am" is rich in natural and symbolic imagery that directly or indirectly reflects spiritual and divine concepts. In the opening lines, the poet compares himself to "springtime trees in bloom," using spring as a symbol of renewal, growth, and human flourishing. Spring is commonly seen as a time of rebirth and rejuvenation across various cultures.

Furthermore, the line "How glad I shine—like the sun that breaks the gloom" represents not only the source of light but also symbolizes truth and the inner light of the poet. The sun here embodies both physical and spiritual illumination.

2. The Theme of Hope and Spirituality

A key theme in the poem is the concept of "hope," which is portrayed as a force that drives the poet toward spiritual enlightenment and connection with God. In lines like "Hopeful beams pour from my inner light," the poet emphasizes the presence of hope within the human heart, a guiding force through moments of darkness.

The image of light, particularly the inner light of hope, plays an essential role in the poet's spiritual journey, symbolizing the path toward divine connection and inner peace.

3. The Sound and Rhythm of the Soul

The poet also utilizes "sound" and "melody" as metaphors for inner movement and emotional flows. In lines like "I hear the song flowing within my being," the poet metaphorically speaks of the inner music that represents his spiritual and emotional rhythms. These melodies symbolize the inner harmony and resonance of the poet’s connection with the divine.

4. Human Connection with God

Ultimately, the poem moves toward the theme of a deep connection between the human soul and God. Phrases such as "I sense purity, immersed in His nobility" and "Each breath His name becomes my whispered song" reflect the poet’s striving for divine closeness. These lines express the poet's spiritual surrender and the comfort found in God's presence, portraying a sense of divine tranquility that nourishes the soul.

Conclusion:

The poem "How Green I Am" is a prominent example of contemporary Persian poetry, skillfully using natural and spiritual symbols to convey themes of hope, inner growth, and the relationship between humans and God. Through simple yet powerful imagery, the poet has created a space of spirituality and emotional depth, inviting the reader to reflect on themselves, nature, and the meaning of life. This poem not only serves as an artistic piece but also as a spiritual and philosophical message that can inspire both contemporary poets and readers alike.

"How Green I Am" represents not just an artistic expression, but also a philosophical and spiritual reflection that offers a source of inspiration for poets and readers in their search for truth and peace.

References:

1. Soleimani, Dr. Hojat ollah (Shapur). "How Green I Am." Neday-e Isar Journal, Issue 50.
2. Jamalzadeh, Mohammad Ali. (1991). "Criticism and Analysis of Contemporary Poetry." Scientific Publishing.
3. Nikoukar, Mohammad. (2005). "Symbolism in Contemporary Persian Poetry." Literature Publishing.
4. Behar, Mahdi. (1994). "Literary Criticism and Contemporary Persian Poetry." Adab Publications.

Author: Navid Agha