شعر «در پناهت» از شاپور، سروده‌ای معنوی و امیدبخش است که پناه گرفتن در آغوش خدا را به‌عنوان مأمن آرامش، قدرت و رویش روح در دل سختی‌ها به تصویر می‌کشد. این شعر در نخستین روز بهار ۱۴۰۴، همزمان با نوروز، به نگارش درآمده و با نگاهی لطیف، پیوندی بین معنویت و طبیعت می‌سازد. "In Your Refuge" by Shapur is a spiritual and uplifting poem portraying divine shelter as the source of peace, strength, and inner blossoming. Written on the first day of spring 1404 (Persian New Year), the poem gently bridges faith and nature in a time of renewal.

شعر «عید نوروز» به توصیف زیبایی‌های بهار و آمدن نوروز می‌پردازد. باران، گل‌ها، و طبیعت زنده‌شده، نشانه‌های دگرگونی و تازگی‌اند. شاعر با اشاره به شکوه بهار، مخاطب را به رهایی از غبار اندوه و استقبال از شادی دعوت می‌کند. این شعر پیامی از امید، تجدید حیات و پیوند انسان با طبیعت دارد. نظر شما درباره این شعر چیه؟ توی کامنت‌ها بنویسید و نظرتون رو با ما به اشتراک بگذارید! The poem Nowruz Celebration describes the beauty of spring and the arrival of Nowruz. Rain, flowers, and the revived nature symbolize renewal and transformation. The poet encourages the reader to let go of sorrow and embrace joy. This poem conveys a message of hope, rebirth, and the deep connection between humans and nature.

شعر «و دیگر هیچ آری» از دکتر حجت‌اله سلیمانی (شاپور) به مضامین عرفانی و هستی‌شناسانه می‌پردازد. در این شعر، شاعر حضور جاودان یک حقیقت مطلق را در همه چیز، از طبیعت تا درون انسان، توصیف می‌کند. شعر با زبانی لطیف و موسیقایی، ارتباط عاشقانه و عارفانه‌ای را میان شاعر و این حقیقت برقرار می‌سازد. در نهایت، پیام اصلی شعر این است که تنها این حقیقت باقی می‌ماند و دیگر هیچ. The poem “And Nothing Else, Indeed” by Dr. Hojatollah Soleimani (Shapur) explores mystical and existential themes. The poet describes the eternal presence of an absolute truth in everything, from nature to the depths of the human soul. Using delicate and musical language, the poem establishes a spiritual and affectionate connection between the poet and this truth. Ultimately, its central message is that only this truth remains, and nothing else

شعر «صنم» از شاپور (دکتر حجت‌اله سلیمانی)، سروده‌ای عاشقانه و عرفانی است که در آن، پیوند عمیق میان عشق، معنویت و مادر به زیبایی ترسیم شده است. شاعر در این اثر، صنم را همچون نفسی که آرامش‌بخش روح است، به تصویر می‌کشد. او صنم را درختی از زندگی، پرتویی از مهر، و سرچشمه‌ای از نور و مهربانی می‌داند. در پایان، شعر با ستایش مادر به اوج احساسی خود می‌رسد و نشان می‌دهد که عشق حقیقی، در مهر بی‌کران مادر متجلی است. "Sanam" by Shapur (Dr. Hojatollah Soleimani) is a poetic blend of love and spirituality, beautifully portraying the deep connection between affection, divinity, and maternal warmth. In this poem, the poet envisions Sanam as a breath of serenity, a tree of life, a ray of kindness, and an eternal source of light. The verses gracefully transition to a heartfelt tribute to motherhood, symbolizing true love as an infinite expression of a mother’s boundless affection.

شعر «درخت زندگی» از دکتر حجت‌اله سلیمانی (شاپور) نگاهی عارفانه به مفهوم زندگی دارد. در این شعر، درخت نماد حیات، پایداری، و امید است. ریشه‌های آن، اصالت و پیوند انسان با گذشته را نشان می‌دهند، در حالی که شاخه‌هایش به سوی آینده و آرزوها گسترده می‌شوند. اما حقیقی‌ترین گنج‌ها در درون این درخت نهفته‌اند، گنج‌هایی که نماد خِرد، عشق، ایمان و قدرت درونی انسان هستند. شاعر با بیانی لطیف تأکید می‌کند که انسان، همچون درخت، برای رشد و پایداری باید به گنج‌های درون خود تکیه کند، نه صرفاً به عوامل بیرونی. این شعر پیام‌آور پایداری در برابر سختی‌ها، ارزش‌های درونی، و حرکت به سوی آینده‌ای روشن است. The poem "The Tree of Life" by Dr. Hojatollah Soleimani (Shapur) offers a mystical perspective on life. In this poem, the tree symbolizes existence, resilience, and hope. Its roots represent a deep connection to the past, while its branches reach out towards the future and aspirations. Yet, the greatest treasures lie within the tree itself—treasures that symbolize wisdom, love, faith, and inner strength.

این شعر تصویری از سختی‌های معیشتی و فشار اقتصادی ترسیم می‌کند. شاعر با زبانی انتقادی، گرانی را به ماری بر گردن مردم تشبیه کرده و مسئولان را به اقدام برای کنترل قیمت‌ها و حمایت از مردم دعوت می‌کند. This poem portrays the hardships of livelihood and economic pressure. The poet critically compares inflation to a serpent around people’s necks, urging authorities to take action in controlling prices and supporting the public.

این شعر عرفانی از شاپور، به زیبایی حال و هوای رمضان را توصیف می‌کند؛ از نیایش و تهذیب نفس تا شب قدر و وداع با ماه مهمانی خدا. This mystical poem by Shapur beautifully captures the essence of Ramadan, from devotion and purification to the Night of Qadr and farewell to the holy month.

فارسی: این شعر به مناسبت روز شهید سروده شده و تجلیلی از مقام والای شهیدان است. شاعر با بیانی عارفانه، شهادت را به پرواز و رهایی از جهان خاکی تشبیه می‌کند و مقام آنان را در جوار الهی توصیف می‌نماید. English: This poem is dedicated to Martyrs' Day, honoring the exalted status of those who sacrificed their lives. The poet, in a mystical tone, compares martyrdom to ascension and liberation from the material world, portraying their eternal presence in divine proximity.

شعراحسان سروده شاپور (دکتر حجت‌اله سلیمانی) مضامینی همچون نیکوکاری، عدالت و مسئولیت اخلاقی را مطرح می‌کند. این شعر با بهره‌گیری از آموزه‌های دینی و اخلاقی، اهمیت بخشندگی را در ایجاد جامعه‌ای عادل و دلسوز به تصویر می‌کشد. از طریق خوانش دقیق ساختار شعر، استعاره‌ها و مفاهیم فلسفی آن، این پژوهش نشان می‌دهد که احسان بیانگر ارزش‌های جهانی انسانی است که از مرزهای فرهنگی و زبانی فراتر می‌رود.

شعر «به یاد نظامی گنجوی» سروده شاپور (دکتر حجت‌اله سلیمانی) اثری است که به مناسبت بزرگداشت نظامی گنجوی سروده شده است. این شعر با استفاده از زبانی ساده و مفاهیم امیدبخش، بر نقش امید، شادی و توکل بر خداوند تأکید دارد. نکته قابل توجه این است که بیت نخستین این شعر از نظامی گنجوی گرفته شده و سرآغازی مناسب برای این اثر محسوب می‌شود.