آنسوی تاریکی

آنسوی تاریکی

زیر نوری سرخ و وهم آلود

مخلوقی با موهای بلند سیاه صاف

در هیبت یک انسان

با دست هایش

بر دیواری از سنگ های زمخت سیاه غاری متعفن

میخکوب است

چهره ای بی چشم و دماغ و دهان

چهره ای بی حالت بی جان

غوطه ور در دنیای درون خویش

دنیای وهم آلود ناکجا آباد

غوطه ور در کابوس بی سرانجام وجود

شناور در دریای یک قطره گنداب

از درد زخم میخ هایی

که سرپنجه دستانش را

بر دیوار بلند سیاه هستی وهم آلود میخکوب کرده

بی خبر است

در دنیای تیره ی بی سرانجام درون خویش غوطه ور است

دنیای خالی تر از غار تنهایی

دنیای سادگی، پوچی, از هم پاشیدگی

غرق در این دنیای دهشتناک

بی خبر از همه جا

از مرداب سیاه متعفن غار زندگی

جرعه جرعه می نوشد

مرگ

آنسوی تاریکی

نظاره گر است

آرام و با وقار و بی صدا!

مرگ

زندگی است!

شعر از شاپور ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ دکتر حجت اله سلیمانی

https://aparat.com/v/j971T

beyond the dark

Under a red and eerie light
A creature with long straight black hair
In awe of a man
with his hands
On a wall of rough black stones of a stinking cave
It is nailed
A face without eyes, nose and mouth
A lifeless face
Immersed in your inner world
A ghostly world with nowhere to live
Immersed in the endless nightmare of existence
Floating in the sea of a single drop
From the pain of nail wounds
that the claws of his hands
You are nailed on the high wall of black and ghostly
unaware
He is immersed in the endless dark world inside himself
A world emptier than a lonely cave
The world of simplicity, emptiness, disintegration
Immersed in this terrible world
Unaware of everywhere
From the stinking black swamp of the cave of life
He sips
Death
beyond the dark
is watching
Calm and dignified and silent!
Death
it's life!

A poem by Shapur on April 18, 1403 by Dr. Hojat Ollah Soleimani