خانه دل (Heart house)

خوب من پروردگارم، ای خدایم ای خدایم

جان و دل را تازه کردی زندگی کردی برایم

در صدایم در نگاهم من همانم من همانم

در دو عالم، در نهادم، می خرامم می توانم

خانه ام کاشانه ام را، تازه کردی تو برایم

خانه ی دل خانه ی جان خانه ی پروردگارم

باغ دل، باغ دلم را سبزه کردی تو برایم

کار دل کار دلم را، ساز دل کردی سرایم

من برایت گریه کردم ، تو برایم خنده کردی

توبه کردم، توبه کردی، خانه صاحب، خانه زادم

خواب دیدم، خواب دیدی، خانه را پر آب دیدی

رفته بودم، رفته بودی، رفته ای را خواب دیدم

ناگه از خوابم گسستم، خواب و بیداری عیانم

ناگهان شاپور آمد در دو هستی در کنامم

شعر از شاپور (دکتر حجت اله سلیمانی )  ۲۷ فروردین ۱۴۰۳

My good, My Lord,Oh my God, Oh my God

You have refreshed my soul and heart, you have lived for me

In my voice, in my look, I am the same, I am the same

In two worlds, inside me, I walk solemnly. I can

You have renewed my home and my house

The house of the heart, the house of the soul, the house of my Lord

The garden of my heart, you made the garden of my heart green for me

The work of the heart, You made the work of my heart

I cried for you, you made me laugh

I repented, you repented, the owner of the house, I,m the home-horn

I dreamed, you dreamed, you saw the house full of water

I was gone, you were gone, I dreamed that I was gone

Suddenly, I woke up from my sleep, I saw sleep and wakefulness

Suddenly, Shapur came in two existences in my grove

A poem by Shapur (Doctor Hojat Ollah Soleimani) Shapur 27 Farvardin 1403

https://aparat.com/v/QfAsP